Sejak daripada kecik lagi saya ada satu sikap yang macam tak best. Saya tak suka makan kurma dan kismis. Memang tak best betul bila ada perangai macam tu. Sedangkan kita semua tahu. Saya pun tahu yang kurma dan kismis tu sangat-sangat baik untuk kita. Sunnah Nabi waktu berbuka puasa lagi kan.
Saya pernah paksa makan. Tu pun cubit sikit je. Tapi saya luah balik. Entah kenapa saya tak boleh nak makan. Dulu masa sepupu saya belajar kat Mesir dia hantar kurma biji badam ke Malaysia. Saya ambik badam je lepas tu kurma tu saya bagi kat abah. Memang tak terfikir langsung nak cuba makan atau menghayati rasa kurma tu.
Tapi kenyataan tu dah berubah sejak 3-4 hari yang lepas. Bila saya balik kerja saya tengok ada kurma Yusoof Taiyub kat atas meja. Saya duduk je tengokkan kotak kurma tu. Kuat pulak hati saya berkata-kata. 'Kenapa tak nak cuba makan? Sekurang-kurangnya untuk baby..kurma kan elok lagi-lagi tuelah makanan Nabi dulu..'. Saya cuba makan satu dan saya berjaya telan sebiji kurma tu tanpa meluah balik walau sikit pun. Saya masih belum boleh untuk cakap yang kurma tu sedap cuma saya rasa macam boleh tahan lah. Sejak tu bila nampak je kotak kurma tu saya akan ambik satu dan cuba makan perlahan-lahan sampai habis. Paksa jugak telan walau macam mana pun.
Saya dah nekad lepas ni dalam bulan puasa atau seterusnya dapat makan sebiji sehari pun jadilah. Demi baby saya. Itu yang saya niat. InsyaAllah.
0 comments:
Post a Comment