Nuffnang Ads

Monday, December 29, 2014

Lupakan saja apa adanya.

Bila kau dah tak punya rasa,
Curahlah selautan gula sekalipun.
Aku tetap rasa tawar.

Bila kau dah tak punya apa.
Kau janjikan intan dan permata sekalipun.
Aku tetap rasa hambar.

Kita pernah berjanji.
Kita dulu bermadah.
Kita mengikat kata.
Takkan ada yang memisah.

Lupakan saja.
Kerana aku sudah lupa.
Apa perlunya untuk terus bersama.
Bila kau sendiri tak pernah berusaha.

Mencari penghujungnya.

Kita sudah berada di penghujung. Penghujung tahun 2014. Penghujung kisah kita. Atau mungkin penghujung segala-galanya.

Aku tak lupa pada janji. Segalanya akan berakhir pada hujung 2014 andai aku masih belum punya kepastian di mana letaknya diri. Aku masih ingat. Aku belum lupa.

Aku hanya punya 2 hari. 2 hari saja lagi. Untuk aku memutuskan harus bertahan atau pergi. Harus melangkah atau masih di sini.

Apa yang aku rasa cuma tawar. Segalanya semakin hambar. Kosong tak berisi. Sunyi tak bertepi. Kau memang mudah berlakon seperti tiada apa. Tapi tidak aku yang tak pernah berhenti berfikir. Merenung tentang masa depan yang masih aku tak nampak warnanya.

Sekali aku berani, sekali aku bersama kekuatan, kau akan tahu bahawa aku akan benar-benar pergi. Kau tangiskan dengan air mata atau madah pujangga sekalipun aku takkan pernah berpaling. Maaf, kalau diikutkan hati ini aku benar-benar mahu itu berlaku. Supaya aku tak perlu lagi menunggu.

Ini semua terlahir kerana aku sudah bosan. Sungguh-sungguh bosan.