Saya Ada Emak

Mak memang tak pernah boring + jemu + bosan + muak nak tolong anak-anak. Klise tak ayat tu? Tak kot. Mungkin tak semua orang boleh rasa benda yang sama. Ada yang okay ada yang tak. Tapi memang itulah ayat yang keluar dari otak saya, perasaan saya, hati saya, kalbu saya, jiwa saya. Eh semualah! Walaupun kita pernah dan selalu sakitkan hati mak?

Dulu saya degil. Sangat degil. Tak perlulah diceritakan tahap kedegilan saya waktu tu. Kalau nak bagi lagi faham. Macam level game Mario Brothers yang paling susah. Nak selamatkan puteri raja lepas tu dia kena kejar dgn bola-bola api lepas tu kena lawan dgn kura-kura jahat. Eh susah ke? Boleh tahanlah untuk saya yang tak pernah berjaya sampai ke hujung sebab masa habis lepas tu saya mati. Okay cukup.

Mak menangis? Selalu kot. Sumpah kalau saya diberi peluang untuk patah balik ke zaman lalu saya tak nak tipu-tipu mak. Saya tak nak lawan-lawan cakap mak. Saya nak duduk rumah je main masak-masak atau tolong mak tanam bunga. Eh yang tanam bunga tu tipu. Bila dah dewasa dah kerja dah itu dah ini. Mak yang selalu ada bila saya susah. Bukanlah secara directly tapi mesti ada. Saya cerita masalah saya tanpa minta apa-apa pendapat. Walaupun telinga mesti akan keluar asap sebab kena bebel dulu tapi kat hujungnya mak mesti akan tolong. Sebab saya tahu mak memang tak sampai hati nak tengok anak dia ni susah. Saya touching jap.

Bukan. Bukan nak ambil kesempatan atas kebaikan mak tapi itulah puncanya saya lahir ke dunia ni. Walau saya dah dipetik orang (skemanya ayat) tapi saya tak boleh ubah satu kenyataan yang dia tetap mak saya. Darah saya ada darah mak walaupun jenis tak sama. Mak darah O saya darah AB. Saya ikut abah sebab tu mata saya bulat dan besar. Eh apa kau merepek ni?

Dah banyak kali sangat rasanya mak tolong saya. Banyak kali. Kalau adik beradik saya tahu ni mesti diorang akan cakap haa baru tau ke? Alah jeles la tu mak asyik tolong saya. Betul kata orang tu saya memang nak harapkan mak je. Semua benda nak harap mak. Apa-apa semua nak ada mak. Sampaikan bersalin nanti pun saya nak request sebelah kanan ada Alif sebelah kanan ada mak. Sebab? Bila saya sakit nanti saya tahu saya tak akan menjerit 'SAYANG!!' tapi pasti 'MAKKKK!!'. Kukuh kan alasan saya nak bagi kat doktor nanti? Walaupun saya tahu saya cuma boleh berangan. Takpe saya akan teruskan berangan.

Kesimpulannya saya memang sangat berterima kasih kat mak sebab macam yang saya cakap tadi. Mak tak pernah boring nak tolong anak-anak dia. Walaupun saya degil.